در سال ۱۹۷۲، دانشمندی ژاپنی به نام سوسومو اونو مقاله‌ای نوشت که مورد توجه بسیاری قرار گرفت. او گفت: همان‌طور که فسیل‌ها را در سراسر جهان پیدا می‌کنیم، چرا نباید در بدن ما هم فسیل وجود داشته باشد؟ بسیاری این حرف را مسخره کردند و گفتند: مگر می‌شود بدن زنده فسیل داشته باشد؟ اما سال‌ها بعد، زمانی که دانشمندان بدن انسان را بهتر شناختند و ساختار DNA را درک کردند، فهمیدند که اونو بی‌دلیل این حرف را نزده بود.
درون بدن ما فسیل‌های DNA وجود دارد. یعنی بخش‌هایی از DNA که زمانی فعال بودند، اما اکنون هیچ عملکردی ندارند. این ژن‌ها از گذشته‌های دور در بدن ما باقی مانده‌اند، اما دیگر هیچ کاری انجام نمی‌دهند. درست مثل یک یادگار از اجدادمان.
ژن “رز”، یک فسیل ۶۳ میلیون ساله بیشتر بخوانید
